Po pętlach while i do while przyszedł czas na dwie kolejne: pętle for i for each.
Te dwie pętle różnią się od pętli while i do while tym, że z góry znamy ilość wykonań pętli. W przypadku pętli for podajemy początkową wartość licznika, warunek który musi zostać spełniony, żeby kolejny obrót pętli się wykonał i modyfikator. Możemy na przykład, korzystając z modyfikatora, zwiększać wartość licznika za każdym wykonaniem kodu wewnątrz pętli. W warunku możemy natomiast podać, że ten licznik musi być mniejszy od jakiejś liczby. Oznacza to, że po wcześniej znanej ilości wykonań pętli, licznik osiągnie wartość, która nie będzie już spełniała warunku podanego w pętli i kod w pętli już się nie wykona.
W przypadku pętli for each również znamy wcześniej ilość powtórzeń pętli – ta pętla iteruje się po wszystkich elementach tablicy lub innej podanej kolekcji i dla każdego elementu tej tablicy wykonuje kod zawarty w ciele pętli.
Pętli while i do while użyjemy częściej tam, gdzie nie wiemy, kiedy warunek zostanie spełniony, bo pętla nie jest sterowana żadnym modyfikatorem. Dobrym przykładem jest np. oczekiwanie na pojawienie się jakiegoś elementu na stronie. Jeżeli chcielibyśmy to zrobić jakąś pętlą, to właśnie pętlą while.